این تیر و آن كماندار !

روزنامه کیهان 12 اردیبهشت 1390

دیروز آقای دكتر احمدی نژاد بعد از یك غیبت 11 روزه كه از ایشان انتظار نمی رفت و تعجب همراه با تاسف دوستان واقعی رئیس جمهور محترم را در پی داشت، به دفتر كار خود بازگشت و با این اقدام- هرچند دیرهنگام- خویش، خواب خوش دشمنان بیرونی و دنباله های داخلی آنها را به كابوس تبدیل كرد. در فاصله 11 روز گذشته آنچه در میان مردم دیده می شد، نگرانی توام با دلخوری از رئیس جمهوری بود كه با اعتقاد به پیروی بی چون و چرای ایشان از رهبر و مقتدای خویش انتخاب كرده بودند و او نیز در خدمت به خلق خدا و ایستادگی در مقابل باج خواهی نظام سلطه جهانی، سنگ تمام گذاشته بود و اكنون در پی ماجرای اخیر، دلشوره داشتند كه مبادا در گزینش خود به خطا رفته باشند! در دیگر سوی این میدان، دشمنان تابلودار اسلام و انقلاب و دنباله های حقیر و شكست خورده آنها ایستاده بودند كه با توهم حاكمیت دوگانه، آرزوی بیش از سه دهه بر زمین مانده خود را - دستكم به ظاهر- برآورده شده تلقی می كردند و با ذوق زدگی- یا تظاهر به ذوق زدگی- این «آرزو» را به «خبر» تبدیل كرده و به شیپور فریب و پر سر و صدای خود سپرده بودند. و اما، در این میان گروه دیگری نیز بودند كه ماجرای پلشت اخیر را خود آفریده بودند و یا در پیدایش آن نقش برجسته و پررنگی داشتند. این جماعت كه با استناد به مواضع و عملكرد چند ساله شان در میان مردم و نزد دوستداران واقعی رئیس جمهور محترم، «جریان انحرافی» نام گرفته اند، طی 11 روز گذشته، به گواهی آنچه بر زبان و قلم آورده اند، نه دغدغه نظام را داشتند و نه سرنوشت رئیس جمهوری كه لاف دوستی و نزدیكی با او را می زدند برایشان اهمیت داشت! آنها فقط نگران خود بودند. در این گزاره ها- كه اندكی از بسیارهاست- همه روزه از سوی گروه انحرافی و به صورت پیامك برای این و آن ارسال می شد، دقت كنید؛ «باند قدرت و ثروت، آقای مشایی را هدف حمله و هجوم ناجوانمردانه خود قرار داده اند»! «مخالفان ولایت فقیه به احمدی نژاد و آقای مشایی هجوم آورده اند»!و... اعضای جریان انحرافی توضیح نمی دادند؛ كسی كه 18 پست حساس دولتی و هزاران میلیارد تومان پول بی حساب و كتاب را در اختیار خود دارد و بدون احساس نیاز به پاسخگویی در برابر قانون، دست به هر كاری كه مایل باشد می زند و مبالغ نجومی از بیت المال را هرجا كه بخواهد هزینه می كند و... صاحب ثروت و قدرت است، یا آن بسیجی پاكباخته و تهی دست كه تاراج بیت المال و حضور غریبه ها در كانون های حساس نظام را برنمی تابد و علیه گروه منحرف خروش برمی دارد؟!...

خوشبختانه رئیس جمهور محترم، همانگونه كه از ایشان انتظار می رفت با حضور دیروز خود در ریاست جمهوری و شركت در جلسه هفتگی هیئت دولت، از یكسو، به دلشوره و نگرانی مردم كه بی علت نبود، پایان داد و ان شاءالله در ادامه مسیر رگه های باریك احتمالی از تكرار رخداد پلشت یاد شده را نیز محو خواهد كرد و از سوی دیگر، خواب خوش دشمنان بیرونی و دنباله های حقیر و بارها شكست خورده داخلی آنها را نه فقط آشفته، كه به كابوس تبدیل كرد و می ماند جریان انحرافی كه امید است رئیس جمهور محترم و مردمی، توصیه دلسوزانه دوستان واقعی خویش را نادیده نگیرد و از كنار دغدغه آنان كه نشان داده اند، نه سودای سود دارند و نه غم بود و نبود، آسان عبور نفرمایند.

و اما، در این وجیزه، سخن دیگری نیز در میان است كه می تواند و باید برای همگان درس آموز و عبرت انگیز باشد و آن، این كه تقریبا، بلافاصله پس از انتشار خبر ابقای وزیر اطلاعات از سوی رهبر معظم انقلاب كه با استقبال چندانی از سوی آقای رئیس جمهور روبرو نشده بود- و یا اینگونه تبلیغ شده بود- تمامی دشمنان بیرونی با بهره گیری از ماشین عظیم و پردامنه تبلیغاتی و رسانه ای خود به تقدیر و تمجید از آقای احمدی نژاد پرداختند و در حمایت و قدردانی! از ایشان كمترین تردیدی به خود راه ندادند. چرا...؟! این حامیان تازه به میدان آمده! دقیقا همان قدرت های استكباری و دشمنان تابلوداری بودند كه تا چند روز قبل تمامی محافل خبری، سیاسی خود را با اختصاص هزینه های كلان و نجومی علیه ایشان به كار گرفته بودند و از هیچ تهمت و افتراء و بدگویی و ناسزایی به آقای احمدی نژاد دریغ نمی كردند. آیا غیر از این است؟! بنابراین، پای این پرسش منطقی در میان است كه چرخش یكصد و هشتاد درجه ای مورد اشاره از كدام نقطه آغاز شده و در كجا ریشه داشته است؟ 

پاسخ این سؤال نه پیچیده است كه برای فهم آن به اذهان ژرف اندیش نیازی باشد و نه پنهان و رازآلود است كه بدون دسترسی به اخبار و گزارش های سری و طبقه بندی شده قابل درك نباشد. این چرخش یكصد و هشتاد درجه ای دقیقا هنگامی آغاز شد كه دشمن احساس كرد- و یا در این توهم افتاد- كه آقای احمدی نژاد، حكم و توصیه رهبر معظم انقلاب را نادیده گرفته و از تن دادن به آن خودداری كرده است! به بیان دیگر، دشمن احساس كرد آرزوی دیرینه اش كه سه دهه برزمین مانده بود، یعنی «حاكمیت دوگانه» تحقق یافته و یا نشانه های آغاز آن دیده می شود!

خب! اكنون سؤال دیگری در میان است كه پاسخش اگرچه روشن و بدیهی ولی بیان دوباره و حتی چندباره آن خالی از فایده نیست و آن سؤال این كه، چرا دشمنان تابلودار بیرونی پس از احساس- به زعم خود- «حاكمیت دوگانه» بدون كمترین تردیدی حمایت از آقای احمدی نژاد و تقدیر و تمجید از ایشان را برگزیدند و حال آن كه می توانستند به جای آقای احمدی نژاد، حمایت و تقدیر خود را نثار رهبر معظم انقلاب كنند؟! مگر نه این كه به خیال خام آنان، در حاكمیت نظام اسلامی «ترك افتاده»! و نشانه های حاكمیت دوگانه پدید آمده است؟! بنابراین آنچه برای آنان در نگاه اول، ضروری به نظر می رسد، حمایت و تقدیر از یك سوی این به اصطلاح حاكمیت دوگانه است، چرا كه هدف نهایی دشمن، دوسویه شدن حاكمیت است و چه فرقی می كند كه كدام سو در مقابل سوی دیگر مورد حمایت قرار گرفته و تقدیر و تمجید شود؟! بنابراین چرا در این میان حمایت از آقای احمدی نژاد را برگزیدند و بی درنگ به سوی آن رفتند؟!

پاسخ به این سؤال است كه درس آموز و عبرت انگیز است و می تواند یك بار دیگر و برای چندمین بار در عمر پربركت و مقدس جمهوری اسلامی ایران، آویزه گوش و دل همگان باشد. دقت كنید! دشمن می داند و كمترین تردیدی ندارد كه دشمن واقعی نظام سلطه بین الملل و سد مستحكم در مقابل باج خواهی، زورگویی و غارتگری و خونریزی جهانخواران، «ولی فقیه» است و دیگران، از جمله رئیس جمهور و یا هر مقام برجسته و بلندپایه دیگر، فقط در حد و اندازه و در نقش «بازوی ولی فقیه» در میدان حضور دارند كه توان و قدرت خود را از آن وجود مبارك و ملكوتی می گیرند. دشمن می داند كه 

«گرچه تیغ از كمان همی گذرد... از كمان دار بیند اهل خرد».

به بیان دیگر، دشمنان بیرونی و نظام سلطه جهانی، اگر از نظام اسلامی در هراسند و اقتدار آن را سد راه خود می دانند، این هراس از اقتدار ولی فقیه است نه رئیس جمهور محترم و یا هر مقام بلندپایه و محترم دیگر، چرا كه مردم براساس باورهای دینی عمیق خود گوش به فرمان ولی امر خویشند و همواره از او به یك اشاره بوده و هست و از مردم به سر دویدن. رئیس جمهور، رئیس قوه قضائیه، رئیس قوه مقننه و... تنها هنگامی برای دشمن خطرساز و برای مردم آرامش آفرین هستند كه پیرو بی چون و چرای ولی فقیه، یعنی نایب حضرت بقیه الله الاعظم- ارواحنا له الفداء- باشند و به هر اندازه كه پای از این حلقه بیرون گذارند- ولو به توهم دشمن- هرچه باشند و هركه باشند یك شهروند ساده و معمولی مانند سایر شهروندان خواهند بود. بنابراین، اگر سخنان توفنده برادر عزیزمان جناب آقای دكتر احمدی نژاد در اجلاس عمومی سازمان ملل متحد، لرزه بر اندام نظام سلطه می اندازد و خروش ایشان علیه رژیم صهیونیستی، سردمداران این رژیم جعلی و كودك كش را به وحشت فرو می برد و... تنها به این علت است كه آنها، زبان ولی فقیه را در كام ایشان می بینند وگرنه... مگر همین دشمنان تابلودار بلافاصله پس از آن كه به خیال خود احساس جدایی احمدی نژاد از ولی امر مسلمین را دیدند، به جای خروش علیه ایشان، زبان و قلم به حمایت و تعریف و تمجید از وی نگشودند؟!

و بالاخره، با توجه به شرایط حساس كنونی و خیزش ها و انقلاب های اسلامی ملت های مسلمان منطقه كه چشم و دل به ایران اسلامی دوخته اند، آیا برادر عزیز و بزرگوارمان جناب آقای دكتر احمدی نژاد، احتمال نمی دهند ماجرای اخیر، توطئه ای - اگرچه با چند واسطه- تحمیل شده به ایشان باشد؟! رئیس جمهور محترم بارها نشان داده و همین دیروز نیز با صراحت بر این باور قلبی خود، تاكید ورزیده است كه پیرو بی چون و چرای ولی فقیه است. بنابراین، ماجرای پلشت چند روز گذشته را چه كسانی رقم زده اند؟!

حسین شریعتمداری